Ömür dediğin ne kadar? Doğar, büyür, yaşar ve ölürsün. Hayatı bu kadar basite indirgemek ne kadar doğru? Oysa hiç de basit değildir yaşamak.
Bir bebeğin dünyaya gelmesi için ne kadar çok çaba harcanır. En büyük fedakârlık da anne ve babaya düşer. Zorlu bir dokuz ayın sonunda kucağına bebeğini alan anne ve baba çok mutludur artık. Anne ve Baba bebeğinin bir tatlı gülüşüne karşılık dünyayı ters-düz edecek gücü kendinde hisseder. Gözünün gözbebeğini nasıl koruyorsa canı pahasına bebeğini de öyle koruyacaktır, korumalıdır. Bebeği beslemek, temizlemek, ihtiyaçlarını karşılamak, hayata hazırlamak, toplum içinde tehlikelerden korumak anne ve babanın görevlerindendir.
İlk ‘’Baba ‘’ veya ‘’Anne’’ diyerek seslenen bebek anne ve babanın gurur kaynağıdır. Minicik ellerinden tutarak ilk adımlarını seyretmekten keyif aldığımız hayatta sevmeye, sevilmeye ve korunmaya muhtaç tek varlığımız çocuklarımız. Her attığı adım, her söylediği söz, yaptığı ilk hareketler kocaman bir olaydır artık. Okula başlamasını, gözlerimizin önünde fidan gibi büyümesini ve gelişmesini gözlemlemek muhteşem bir duygudur. Sözler anlatmaya yetmeyebilir.
Çocuklarımız büyüdükçe bizler, sevgiye ve bakıma muhtaç hale geliriz. Zamanla bir tek hece söyleyebilmek için çabalar, ellerimizden tutup kaldırmaları için ihtiyaç duyarız. Roller değişmiş ve bakıma muhtaç olan anne ve babalar olmuştur artık.
‘’Hayatta ektiğini biçersin.’’ Atasözü tamda burada yerini buluyor. Bu günlerde geldiğimiz son noktada benliğini kaybetme sınırına gelmiş bir toplum görüyorum.
Günden güne içinde pisliği barındıran, barındırdıkça kocaman çıban gibi büyüyen toplum artık irin akıtmaya başladı. Karşı durmadığımız, görmezden geldiğimiz ne varsa tek tek karşımıza çıkıyor.
Bir hafta içinde onlarca tecavüz vakaları ortaya çıktı. 6 aylık bebeğe tecavüzden tutunda, yıllardır mahallede bulunan esnafın tecavüzüne uğrayan erkek çocuğundan, amcasının, baba ve abisinin tecavüzüne uğrayan kız çocuğundan, güvenilerek gönderilen devlete bağlı Vakıf’ta çocukların yaşadığı tecavüz olayına kadar sayamadığım birçok vakalar.
Suçüstü yakalanan tecavüzcünün iyi halden ve suç unsuru bulunmadığından serbest kalmasına ne demeli? Neredeyse korunması gerekirken korunamayan, tecavüze uğrayan çocuklarımız suçlu ilan edilecek.
Önüne gelen fikir beyan ediyor, kendi yaşam tarzlarına uyan fikirleri topluma kabul ettirmeye çalışıyor. Aklı evvellerin sözlerini tekrar dile getirmek istemiyorum. Ne kadar dile getirirsem, toplumda benimsenerek, içselleştirilmesinden korkuyorum.
Herkesin bir duruşu olmalı hayatta. Yanlışa ‘’Dur’’ diyebilecek kadar cesaretli, atasına, çocuklarına sahip çıkacak kadar cesur olmalı. Yanlış yapmayacak, yanlışa ortak olmayacak kadar da karakterli olmalı.
İNSANLIĞI KANSER ÖLDÜRMEZ, CEHALET ÖLDÜR
