DOSTLUK

   Dostluk nedir, bilir misiniz? Dostluk bütün saflığını, yüreğini ortaya koymak, bazen bir fedakarlık bazen de mutluluktur. Dostluk, dostum dediğinle beraber ağlayıp, beraber gülmektir. Zor gününde kapını açmaktır. İyi gününde mutlu olmaktır. Dostluk paylaşımdır. Dostluk bir parça ekmeğin içine gözyaşını katık yaparken yanında sana destek verendir. Çat kapı gelebilendir. Vakti saati olmaz dostluğun. Hastane köşelerinde gözünün içine bakar, üzülme diye. Sarıp sarmalar ana kucağı gibi... Karşılıklı kahveni yudumlarken bulursun kendini.  Huzur ve sükunete bürünürsün, arınırsın bütün dertlerden. Dostluk böyle birşey. Vicdan ve merhametle giydirilmiş, huzurla taçlandırılmıştır.

     Bilirsin ki; dostun yüreğinde bir dal kopsa anlar. Yüzünden gülüşün eksilse bilir. Aydınlığa çevirmek ister içine düştüğün karanlığını. Köklerinden koparılmana izin vermez. Dostluk öyle bir bağdır ki bölünemez, kopartılamaz, kırılamaz... Küskünlüğün kırgınlığın bir tülbentin kuruması kadardır. 

     Dostluk balta girmemiş ormanlar kadar bakirdir. Saflığı, temizliği, dostlarında görürsün. En çok dosttunun omzunda ağlarsın hıçkıra hıçkıra... Tıpkı benim yaptığım gibi... Yıllar önce babamı, sonra kardeşimi kaybettiğimde daha cesur, daha güçlüydüm. ''Bunu da aşarsın. İnsanlar neler yaşıyor, dayanmalısın.'' Diyordu iç sesim. Annemi kaybettiğimde öyle olmadı. Annemi kaybettiğimde Dünya'nın içinde ufacık kum tanesi kadar küçüldüğümü hissettim. Çaresizdim, yıkılmıştım. Ağlayacak omuz aradı gözlerim, yüreğimdeki alevi söndürecek, teselli verecek dostlar aradı. Geç haber vermiştim, geldiler. Kendimi daha bir güçlü hissettim.  Bu defa da yıkılmayacaktım...

     Dostluk, arkanı döndüğünde sırtından bıçaklanmayacak kadar güvenmektir.  Herzaman güvenirim dostlarıma... Hergün olmasa da görüşürüz ayda, yılda bir. Bazen telefonun ucunda dertleşiriz. Üzüldüğümde onlar gelir aklıma, sevindiğimde yine onlar... Hiçbir dostumun arkasından konuşturmam mesela. o yoksa ben varım. Yüzüne söyleyemeyeceğini arkasından konuşmayacaksın, konuşturmam.

     Dost görünenlerde var. Yüzüne gülüp, arkanı döndüğünde yerden yere vuranlar... Dost zannedersiniz ama sizi her zaman en ağır yükünüzle vurur. En küçük konuda kendisi ile eşleştirir ki ''Ben senden üstünüm.'' tavırları takınır. Yüzünde üzgün ifadenin yanında gözleri parlar tıpkı avının etrafında dönen çakal gibi... Derdinden ölmeni beklemezler, tırnaklarını geçirirler, kanatırcasına... Asıl o zaman güçlü olacaksın. Dost görünen çakallara karşı...

     ''DOSTLUK İKİ NEHİR ARASINDA AKAN NEHİR GİBİDİR. GİTTİĞİ YERİDE TEMİZLER, GELDİĞİ YERİDE.''