Sabahın ilk ışıkları ile çıktım evden. Önce adliyeye uğradım daha sonra kurs yerime doğru yola çıktım . Otobüs tıklım tıklımdı. Bir yaşlı amcaya gençler yer verdi. İki oturak boştu. Çünkü gençler büyüklerden birilerinin oturmasını bekliyordu. Gayet birbirlerine saygılı, efendi ve hanımefendi davranışlarını izledim. Yaşama dair sohbetlerine kulak misafiri oldum. Bir genç kızın elindek kitabı yazarı ve konusu hakkında bilgi edindim. Kitap Cumhuriyet'in ilk yıllarını anlatıyormuş.
Otobüs yolculuğumun sonuna geldim. Öğrencilerimle buluşacaktım. Kendi adıma mutluydum, insanlara faydalı olabileceğim işler yapıyordum. Arkamda güzel izler bıraktığımdan emin olmak istiyor, her öğrencimin hayatına dokunuyordum. Öyle renkli kişilikler vardı ki her biri ile ayrı ayrı ilgilenmeye çalışıyor, sorunlarını çoğunlukla çözüyor, rehberlik yapıyordum. Ders sırasında ellerine aldıkları telefonla oynadıklarını gördüğümde veya ''Offf!'' sesi duydugumda hemen dersi yarıda kesiyor, sohbete başlıyordum. Sohbet konusu dikkatlerini çekiyorsa hemen oturdukları pozisyonu düzeltiyor ve telefonlarını bırakıyorlardı. Yüzlerine tatlı bir tebessüm yerleşiyordu. Aralarında dersi aksatmadan hergün bilgiye bilgi eklemek isteyen, disiplinli yapıya sahip öğrencilerimde vardı. Bu öğrencilerim için ise dikkatleri üzerime topladığıma emin olunca sohbeti kısa tutuyor, derse ağırlık veriyordum. Öğrencilerim, çok saygılı davranıyorlardı. İzin alarak telefon konuşmalarını yapıyorlar, eğer birşey yiyorlarsa beni görünce hemen yana alıyorlar, tesadüf koridorda karşılaştığımızda utangaç tavır takınıyorlardı.
Birgün sohbetimizi İşaret Dili ile konuşarak devam ettirdik. Artık kendilerini anlatacak kadar İşaret Dili öğrenmişlerdi. İşaret Dili ile özgeçmişlerini anlatmalarını istedim. Hepsi teker teker özgeçmişlerini ve hedeflerini anlattılar. Okudukları bölümleri, yaşadıkları yerleri, ailelerini anlattılar. Heyecanla öğrencilerimin ellerini okuyor ve İşaret Dili ile anlatımlarını hayranlıkla seyrediyordum. Arkadaşalarının karşısında yaprak gibi titriyorlar, heyecanlanıyorlardı. Aralarda espirili konuşuyor ve hepimizi güldürüyorlardı. Aylarca verdiğim emeğimin karşılığını bana İşaret Dilini çalışarak ve öğrenerek vermişlerdi.
Geleceğin ablaları, teyzeleri, anneleri, öğretmenleri, sosyologları, hasta bakıcıları, hemşireleri, psikologları, takı tasarımcıları, mimarları...
Teşekkürler Gençlik...!!!
''Gençler cesaretimizi takviye ve idame eden sizlersiniz. Siz, almakta olduğunuz terbiye ve irfan ile insanlık ve medeniyetin, vatan sevgisinin, fikir hürrüyetinin en kıymetli timsali olacaksınız. Yükselen yeni nesil, istikbal sizsizniz.
Cumhuriyeti biz kurduk, onuyükseltecek ve yaşatacak sizsiniz''
Mustafa Kemal ATATÜRK