GÜNEŞ’SİZ YAŞAM

Evime henüz yeni taşınmıştım. Evim sahil kenarındaydı ve sabahları Güneş ışınları odamı aydınlatıyordu. Evimin sahil kenarında olması iyiydi. Seviyordum evimi.

      Bir akşam deniz havası almak için sahile indim. Bankta oturan çocuk dikkatimi çekti. On bir yaşlarındaydı. Geç vakit olmasına rağmen diğer çocuklar uyurken bu çocuk yeni oyun oynamaya başlamış gibi neşe içinde oyun oynuyordu. Çocukla konuşmak istediğim anda anne ve babası çocuğu yanına çağırdılar, çocuk bisiklete binerek ailesi ile gözden uzaklaştı. Tekrar döner mi diye merak ederken geri döndüler. Çocuk annesine ‘’Lunaparka da gidelim mi?’’ diye sordu. Anne ve babası hiç itiraz etmeden onayladılar. Şaşkınlıkla eve geri döndüm ama aklım halen o küçük çocukta kalmıştı.

      Ertesi gün işten eve dönerken o küçük çocuk aklıma geldi. Sahille doğru yürüdüm. Belki gereksiz bir meraktı ama merakıma engel olamamıştım. Hislerim beni şaşırtmadı, çocuk oradaydı ve topla oynuyordu. Neşeliydi. Diğer çocuklar geç saatte evlerinde uykularına dalmışken bu çocuğun sahil kenarında oynuyor olması beni daha çok şaşırtmışken çocuğun topu ellerinden kaydı ve ayaklarımın önünde durdu. Senin adın ne diye sordum. Çocuk ‘’Kader’’ dedi. Niçin bu saatte dışarıda olduğunu sordum. Çocuk ‘’Ben geceleri uyumam, hep karanlıkta oyun oynarım. Annem ve babam benim diğer çocuklardan farklı olduğumu söylüyor. ‘’ Dedi, uzaklaştı. Merakım iyice artmıştı. Anne ve babasının yanına gittim. Kısa bir tanışmadan sonra çocuğun hasta olduğunu öğrendim.

      Küçük çocuk XP hastasıydı. Güneşe çıkamıyordu. Xeroderma Pigmentasum (XP) hastaları Güneş ışınlarına maruz kaldığında cildinde yara oluşumuna neden oluyor ve kansere yol açıyordu. Bu nedenle XP hastası olanlar gece dışarıya çıkabiliyor ve cildini Güneş ışınlarından koruyorlardı.

      O günden sonra her akşam sahile iniyor ve aile ile sohbetler ediyor, küçük kız ile oyunlar oynuyordum. Bana özlemlerini, yapmak istediklerini anlatıyordu. O da her çocuk gibi gündüzleri oyun oynamak, okula gitmek, arkadaşları olsun istiyordu.

      Son görüşmemizden sonra bir daha göremedim küçük kızı. Artık sahile gelmiyordu. Ailesini aradım, hastalığı ilerlemişti. Bir gün gündüz dışarıya çıkmış habersizce. Uzun süre aramışlar, bulamamışlar. Eve döndüğünde Güneş’te çok kaldığı için vücudunda yaralar oluşmuştu. Uzun bir tedavi süreci onu bekliyordu.

      Adını dahi duymadığımız birçok hastalıklar var.

      Hayatta en önemli olan sağlıktır. Sağlıklı iyi günler geçirmeniz dileğiyle…