Ailenin beşinci kızı olarak dünyaya geldiğim için adım kırk gün konulmamış ve kız doğurduğu için annem suçlanmış babam ve ailesi tarafından . bebeğin cinsiyetini belirleyen kişinin kadın değil erkek olduğunu öğrendim seneler sonra.Kız çocuk suç unsuruysa -onların mantığıyla- o zaman babamın suçlanması gerekmez miydi?
Hep öyle olmamış mıdır yıllarca; çocuğu olmayan ailede ilk doktora götürülecek kişi yani sıkıntılı olan tarafın kadın olduğu düşünülmüş ,kadının sağlık problemi olmamasına rağmen yine de bundan vazgeçilmemiş erkeğin çocuğunun olmama ihtimali hiç mümkün değil gibi gösterilmiş. Eğer problem erkekte ise bunun kesinlikle saklanması ve kimseyle paylaşılmaması gerektiği defalarca tembih edilmemiş midir? Erkeğin eksiğini gurur vesilesi yaparak saklayan zihniyet kadının en mahremini deşifre etmekten çekinmemiştir yıllardan beri.
Konuya dönecek olursam,annem bakmış ki babamın benim adımı koymak gibi bir derdi yok ablama ''kızım git de hacı anneye sor bakalım bebeğin adını ne koyalım? '' demiş ve o şekilde adsızlıktan kurtulmuşum...Benim adım olmuştu ama kadının adının olmadığını büyüdükçe görecek mişim meğer?
Babam beş kızına da oğlum derdi o zaman anlayamamıştım sebebini ama aklım erdikçe,erkek evlada duyulan özlemden kaynaklandığını gördüm.Benden sonra erkek kardeşim doğdu , adımı koymayan babam bana hayırlı kızımsın senden sonra oğlum oldu demeye başladı..cehaletin bu kadarına da ne demek lazımdı?
Annem hayatında hiç bu kadar iltifat görmemişti babamdan.
Sanki annemin marifetiydi erkek çocuk doğurmak? Hata yoktu elbette kız doğmasında normalde ama varsayalım ki bu bir hata,işte bu o zaman tamamen erkeğin hatasıydı.Bunu kadına mal etmek çok daha kolaydı ve işin içinden sıyrılanısıydı...